ข้ามไปถึงท่าเรือ วัดปรมัย คึกคักมากมาย ของขายเต็มไปหมด ของกิน ของฝาก ตะโกนแข่งกัน แวะไปไหว้พระ ไหว้เสร็จ ถามลู่ทางกับพระเลย พระบอกเมีทางเดินรอบเกาะเดินได้ทั้งสองฝั่ง เราเลือกเดินฝั่งขวา ดูแล้วทางยาวกว่า แวะกินข้าวแช่ไปชุดเล็กๆ เพราะดูทีท่าแล้ว มีของกินสนุกสนานมากมาย ถ้าอิ่มคงจะอด แวะซื้อ ทอดมันหน่อกระหล่ำ ก็อร่อยดี ทั้งเกาะมีแต่อาหาร ขนมทำจากหน่อกระหล่ำ ทั้งไส้อั่ว ทั้งทอดมัน บรรยากาศร้านสองข้างทาง ของกระจุกกระจิก เสื้อผ้า โมบาย ภาชนะ ให้อารมณ์เหมือน
เดินอยู่จตุจักร มีจักรยานให้เช่าขี่รอบเกาะ ฝรั่งชอบใจ มองเลยร้านรวงด้านขวาเห็นแม่น้ำ มองด้านซ้ายยังเป็นสวนรกๆ คนขายส่วนใหญ่ยังเป็นคนพื้นที่ ส่วนใหญ่เป็นคนมอญ พอดีช่วงที่ไป เป็นบ่ายต้นๆ เดินไปร้อนไป อบอ้าวมาก เดินผ่านไปตามหมู่ต่างๆ บนเกาะเกร็ดเขาแบ่งเขตเป็นหมู่ๆ ถึงวัดไผ่ล้อม แวะดูต้นยางโบราณ นั่งพัก เดินเลยวัดไผ่ล้อมไป หมดบริเวณขายของแล้ว มีแต่หมู่บ้านเลยเดินกลับทางเดิม เพราะถ้าไปต่อต้องเดินอีก 3 -4 กิโล ถึงจะครบรอบเกาะ เดินกลับมาท่าเรือ ได้ฟังเสียงเพลงคาราโอเกะโหยหวน ช่างไม่เพราะเสียเหลือเกิน
เสียงร้องสลับกับเสียงบรรยายชักชวนให้ร่วมทำบุญ ผู้คนเดินไปมา ต่างก็สงสัยว่าใครทรมานคนแก่ให้มาร้องคาราโอเกะ มีเพลงป้าง โพเตโต้ บอดี้แสลม ผมเดินเข้าไปดูในศาลา พบว่าเป็นลุงมัคทายก อายุ60กว่าตั้งอกตั้งใจ ร้องเพลง ไม่มีการดูเนื้อร้อง เข้าใจว่าร้องทุกวันจนจำได้ ทำไมไม่พูดอย่างเดียวแล้วเปิดเพลงเอา คงจะเป็นความสุขในการทำงานของแก ปล่อยแกแระกัน ข้ามเรือกลับ 4 โมงกว่า สวนทางกับฝูงชนที่เลือกมาเดินตอนแดดร่ม ลมตก สลับกับผมจริงๆมาตอนแดดร้อนๆ พอแดดร่มก็กลับซะงั้น*
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น