ภาคสองของเรื่องผีหอพักกลับแล้ว หลังจากเมื่อสัปดาห์ก่อน สาวแอ้ สุภา ศิษย์เก่าจากมหา'ลัยดัง ภาคเหนือ เธอได้ถ่ายทอดประสบการณ์เขย่าขวัญของนายเอก เพื่อนร่วมรุ่นของเธอเล่าให้ฟังไปแล้ว ถึงคราวฟังเรื่องผีๆ ของสาวแอ้เธอดูบ้าง...
“หอนี้เค้าเจอกันบ่อย จนชินแล้วหล่ะ แอ้เองก็เคยโดนกับตัวเองเหมือนกัน ตอนนั้นเพิ่งเข้าปีหนึ่งใหม่ๆ เลย ก็โดนเจ้าของที่รับน้องเสียแล้ว”
หอในที่แอ้พูดถึงนี้ เขาเรียกกันว่า "หอแปด" แต่น่าเสียดายที่เธอจำไม่ได้ว่ามีกี่ชั้น แต่สำหรับเหตุการณ์เขย่าขวัญที่แอ้เจอนั้น อยู่ที่ชั้น 3 ห้อง 307 ซึ่งเป็นห้องพักของเธอในตอนนั้น
“คือแอ้กับเพื่อนพักอยู่ห้อง 307 แล้วหอที่นี่เค้าจะประมาณว่า ใช้ตู้เสื้อผ้ากั้นเป็นผนังห้องแทน ส่วนห้องนอนก็จะมีเตียงสองชั้น และโต๊ะเขียนหนังสือจำนวน 4 ชุด คงพอจะนึกภาพกันออกนะ หลังจากต้องมาใช้ชีวิตอยู่ที่หอนี้กับเพื่อนๆ แอ้จำได้เลยวันแรกที่เข้าเนี่ย ก็ได้ยินเรื่องผีๆ ของหอนี้แล้ว”
“จะว่าไปแล้วกิจกรรมเล่าเรื่องกับเด็กหอเนี่ยเป็นของคู่กันอยู่แล้ว ตกดึกทีไรก็ต้องจับกลุ่มกันเล่าเรื่องผีทุกคืน ตอนเล่าหน่ะไม่เป็นไรหรอก เพราะอยู่กันเยอะ แต่พอถึงเวลานอนสิมันเหลืออยู่แค่ 4 คน แอ้กับเพื่อนๆ เลยลากฟูกจากเตียงลงมานอนกองรวมกันที่กลางห้อง เพื่อสร้างความอุ่นใจจากความกลัวกันแทบทุกคืนเหมือนกัน”
หลังจากที่แอ้ฟังเรื่องเล่าจากเพื่อนคนอื่นๆ มานาน คราวนี้แอ้ก็มีประสบการณ์ของตัวเองไว้เล่าให้เพื่อนฟังแล้ว “วันนั้นเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของแอ้ เค้ากลับมาจากบ้านที่จังหวัดนครปฐม เครื่องมาลงที่สนามบินตอนประมาณตี 4 จึงทำให้เพื่อนอีกสองคนต้องไปรอรับ เพราะกลัวจะอันตราย ช่วงใกล้สว่างวันนั้นแอ้เลยต้องนอนอยู่ในห้องคนเดียว ซึ่งตอนที่เพื่อนๆ ออกไปนั้น แอ้ก็รู้สึกตัวนะ แต่ก็ขี้เกียจลืมตาขึ้นมามอง กลัวว่าจะนอนไม่หลับ แต่แล้วแอ้ก็ต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมาจ้องเราอยู่ แอ้เลยตัดสินใจลืมตาขึ้นมาดู ภาพที่แอ้เห็นคือ ผู้หญิงคนหนึ่ง ยืนหันหลังส่องกระจกอยู่ตรงปลายเท้าที่นอนของแอ้เลย”
“แอ้ไม่ได้ฝันหรือเมาขี้ตานะ เพราะลืมตามาทีไร เค้าก็ยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน แอ้จำได้ติดตาเลย ผมเค้าจะสั้นๆ ยืนหันหน้าเข้ากระจก เงาที่สะท้อนออกมาทำให้แอ้จำหน้าเค้าได้ชัดเจน และน่าแปลกตรงที่เค้าก็ยืนมองเราเฉย ๆ ไม่ได้หลอกหรือทำหน้าน่ากลัวอะไรใส่เรา แต่แค่นี้แอ้ก็กลัวจนขนหัวลุกแล้ว แอ้ก็ได้แต่นอนนิ่งๆ เหมือนประมาณว่า โดนอำด้วยหล่ะ เพราะเราเหมือนขยับไม่ได้เลย ทำให้แค่หลับตา ลืมตา เท่านั้น"
"ความรู้สึกตอนนั้นอย่าให้บอกเลย ทั้งกลัว ทั้งหลอน ในใจได้แต่ภาวนาให้ร่างของผู้หญิงคนนี้หายไปเสียที เวลาผ่านไปพักใหญ่ๆ ที่แอ้ต้องทนนอนดูร่างผู้หญิงคนนี้ยืนมองเราอยู่ สักพักเมื่อมีเสียงไก่ขัน บอกสัญญาณยามเช้า ภาพของผู้หญิงคนนั้นก็ค่อยจางหายไป ต่อหน้าต่อตาแอ้เลย”
หลังจากที่ภาพของหญิงสาวคนนั้นจางหายไป แอ้จึงรีบรวบรวมสติที่เหลืออยู่วิ่งไปห้องรุ่นพี่ที่ดูแลหอพักทันที เพื่อบอกเล่าเรื่องราวที่เธอประสบมาเมื่อสักครู่ “แอ้รีบวิ่งไปเล่าให้รุ่นพี่ฟัง ซึ่งเค้าอยู่ห้องติดกับแอ้ คือ ห้อง 308 พอแอ้เล่าให้พี่เค้าฟังจบนะ พี่เค้าบอกว่า เขาก็เคยเจอเหมือนกับแอ้เลย ที่นี้แอ้เริ่มแน่ใจแล้วว่าสิ่งที่แอ้เห็นเป็นเรื่องจริงๆ อย่างแน่นอน หลังจากเรียนช่วงเช้าวันนั้นเสร็จ แอ้กับรีบชวนเพื่อนไปทำสังฆทานอุทิศส่วนกุศลให้ผู้หญิงคนนั้นทันทีเลย”
“ไม่ใช่ว่าห้องแอ้กับห้องรุ่นพี่จะเจอกันอยู่แค่สองห้องนะ ห้อง 303 ก็มีเหมือนกัน เพื่อนที่พักอยู่ห้องนั้นเล่าให้ฟังว่า ที่หน้าประตูห้องเค้ามีตะปูตอกไว้ ซึ่งถามใครก็ไม่มีใครรู้ว่าเจ้าตะปูนั่น มันหมายถึงอะไร แต่ไม่นานคำตอบก็ปรากฏขึ้น เมื่อคืนวันหนึ่ง ขณะที่ทุกคนแยกย้ายกันเข้าห้องนอน เพื่อนห้อง 303 นี้ก็อารมณ์เดียวกับห้องแอ้นั่นหล่ะ คือ ลากฟูกลงมานอนรวมกันที่พื้นห้อง นอนเรียงกัน 4 คน แล้วคนที่นอนอยู่ริมสุดเนี่ยจะต้องนอนติดกับโต๊ะเขียนหนังสือ"
"แต่พอปิดไฟนอนเท่านั้นหล่ะ ไอ้เพื่อนคนที่นอนคนสุดท้ายมันดันนอนไม่หลับ พลิกไปด้านซ้ายก็เจอเพื่อน พลิกมาด้านขวาก็เจอเก้าอี้ ตอนนั้นแอ้ว่ามันคงจะรู้สึกอึดอันน่าดู แต่แล้วช่วงจังหวะหนึ่งขณะที่มันหันมาทางเก้าอี้นั้น มันก็ได้เจอร่างผู้หญิงคนหนึ่งนั่งหันหลังอยู่บนเก้าอี้ ใส่ชุดสีขาว ผมยาว ค่อยๆหันหน้ามาหามัน หน้าเนี่ยเละ แบบสุดๆ เชื่อไหม มันถึงกับช็อคร้องกรี๊ดแทบลั่นหอเลย ซึ่งเรื่องนี้ก็ถือว่าดังเหมือนกันของที่หอนี้"
ชิมรางกันไปถึงสองเรื่องแล้ว สำหรับความเฮี้ยนของหอพักแห่งนี้ อดใจรออาทิตย์หน้า เราจะเล่าถึงต้นเหตุของความเฮี้ยนของหอพักแห่งนี้ให้ฟังกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น